بیش از دو سوم ساکنان جزیره اوکیناوای ژاپن هنوز در سنین بالای ۹۷ سال نیز زندگی مستقلی داشته و از شرایط جسمانی لازم برای زندگی کردن به تنهایی و انجام کارهای شخصی خود برخوردارند.
این بدین معناست که این افراد در خانه های خود زندگی می کنند، خودشان غذایشان را می پزند و در سنین نزدیک به صد سالگی نیز زندگی آرام و معمولی خود را ادامه می دهند.
سالمندان این جزیره بسیار کمتر از همتایان خود در دیگر نقاط جهان به بیماری های قلبی، زوال عقل، فراموشی و انواع مختلف سرطان ها مبتلا می شوند.
استخوان های آن ها نیز بسیار قوی تر و مستحکم تر از همسن های خود در دیگر نقاط جهان است. بسیاری از این ساکنان در یکی از بزرگ ترین مطالعاتی که تاکنون بر روی افراد بالای یکصد سال انجام شده شرکت داشته اند.
اگر از آن ها در مورد دلیل طول عمر باور نکردنی شان را بپرسید بدون شک جواب شما دو کلمه خواهد بود:
ایکیگای و موای.
واژه ژاپنی ایکیگای (Ikigai) که تقریباً به معنای حس داشتن هدف در زندگی است و در اوکیناوا، با افزایش سن، ایکیگای افراد نیز رشد می کند.
دلیل زندگی کردن آن ها همان چیزی است که هر روز صبح این مردمان را از رختخواب هایشان بیرون می کشد.
در دیگر نقاط جهان، زنان و مردان معمولاً در اواسط دهه هفتم زندگی خود بازنشسته می شوند اما در زبان ژاپنی واژه ای به معنای بازنشستگی وجود ندارد زیرا در این کشور اصولاً بازنشسته شدن معنایی ندارد.
موای (Moai) نیز به یک گروه اجتماعی غیررسمی اطلاق می شود که علایق و وابستگی های مشترکی داشته و از یکدیگر مراقبت می کنند. موای اوکیناوایی ها «قبیله» آن هاست و این یکی از دلایلی است که افراد ساکن این جزیره برای عمر طولانی خود بر می شمارند.
اما بیش از همه، رژیم غذایی مردم اوکیناواست که توجه بسیاری را به خود جلب کرده و همواره در صدر اخبار رسانه ها قرار داشته است.
درس بزرگی در مورد شیوه غذا خوردن مردمان مسن این جزیره وجود دارد که بسیار مهم است:
این عبارت را به خاطر بسپارید: «هارا هاچی بو» (hara hachi bu) به معنای :
وقتی ۸۰ درصد از معده ات پر شد دست از غذا بکش.
در حالیکه فرهنگ ما از گذشته به ما می گوید: «بشقاب خود را از غذا خالی کنید».
اما با «هارا هاچی بو»، فلسفه غذا خوردن این است که وقتی بشقاب غذایتان را کنار می گذارید هنوز کمی احساس گرسنگی داشته باشید.
برای کسانی که به این سبک غذا خوردن آشنایی ندارند، ساده ترین راه حل دست کشیدن از دسرها، کاهش حجم غذای هر وعده، استفاده از بشقاب های کوچکتر و آرام تر غذا خوردن است.
در حالی که یک مرد آمریکایی به طور متوسط روزانه ۲٫۵۰۰ کالری دریافت می کند، این میزان کالری برای یک مرد اوکیناوایی به طور متوسط نزدیک به ۱٫۹۰۰ کالری است.
یک دلیل بیولوژیکی اساسی نیز برای اثرگذار بودن سبک غذا خوردن مردم اوکیناوا وجود دارد و آن این است که ۲۰ دقیقه طول می کشد که معده سیگنال هایی مبنی بر سیر بودن و پر بودن خود را به مغز بفرستد.
متاسفانه بسیاری از افراد در این فاصله نسبتاً کوتاه صدها کالری دیگر وارد بدن خود می کنند. به جای آن، اگر بشقاب غذا را از خود دور کرده و فقط صبر کنید، کمتر خورده اید اما از مقدار و سبک غذا خوردنتان راضی خواهید بود.
اگر به اوکیناوا رفته باشید یا بروید، غذای شما در جعبه هایی چند قسمتی به نام «جعبه های بنتو» سرو خواهد شد که بسیار شبیه ظرف های غذاخوری استیل بوده و با آن چه در دیگر کشورهای جهان دیده اید متفاوت است.
غذا خوردن با استفاده از جعبه های بنتو بدین معناست که ما حجم کمتری از غذا به معده خود فرستاده و غذاهای متنوع تری خواهیم خورد. یکی از اصلی ترین غذاهایی که در جعبه های شش گانه بنتو قرار دارد برنج است که معمولاً در هر وعده غذایی وجود دارد، حتی در صبحانه. از دیگر آیتم های غذایی نیز می توان به سیب زمینی شیرین، یک غذای تلخ تهیه شده از کدو با نام «گویا» (goya)، قطعه ای بسیار کوچک از گوشت ماهی، ریشه سبزیجات و مقداری میوه. یک کاسه کوچک سوپ میسو و فنجانی چای سبز نیز در انتها سرو خواهد شد.
مردم اوکیناوا معمولاً روزانه ۷ نوع متفاوت میوه و سبزیجات و ۱۸ نوع متفاوت غذا مصرف می کنند و به طور کلی بیش از ۲۰۰ نوع غذا و ادویه متفاوت در رژیم غذایی آن ها یافت می شود در حالی که تعداد و تنوع غذاهای مصرفی در دیگر نقاط جهان کمی بیش از دو جین خواهد بود.
اینها راز طول عمر مردم این جزیره است