_ حتما باید سیگار بکشید. در طول تاریخ یک مورد روشنفکر غیرسیگاری هم مشاهده نشده است. (اگر وسع‌تان می‌رسد سیگار برگ و مارلبرو. اما اگر از روشنفکرانی هستید که با نظام سرمایه‌داری مشکل دارید، بهمن بکشید.)
_ در ظاهرتان تغییرات زیادی به‌وجود آورید. به‌هرحال شما این فرصت را ندارید که با تک تک آدم‌ها صحبت کنید و به آن‌ها بقبولانید که روشنفکر هستید. پس باید از هر امکانی استفاده کرد تا هر کس شما را دید، در صدم ثانیه متوجه شود یک روشنفکر دیده. عینک، مدل مو، مدل ریش و سبیل، دستبند، گردن‌بند، انگشتر، گوشواره، لباس و همه و همه باید خاص و متفاوت با دیگران باشد.
پی‌نوشت: اهمیت لباس بیشتر از سایرین است. لباس فقط یک پوشش نیست، وسیله‌ای است برای انتقال این پیام که دیگران عقب‌مانده‌اند و شما جلومانده. حتما حواس‌تان به گشاد، کثیف و شرحه‌شرحه بودن لباس باشد تا امتیاز کامل این مرحله را بگیرید.
مثلا خود من از روزی که خیلی روشنفکر شدم یک کت گلبهی می‌پوشم که دو سایز برایم بزرگ‌تر است با یک شلوارک راه‌راه سفید و مشکی، یک لنگه کفش چرم قهوه‌ای و یک دمپایی ابری لاانگشتی. البته این‌ها همه‌ی بروز و ظهور روشنفکری‌ام نیست. از روی کت، یک رکابی آبی روشن هم تن می‌کنم که خیلی خاص‌تر باشد.
_ در بحث‌های ادبی به‌هیچ‌عنوان خود را طرفدار کتاب‌های معروف یا عامه‌پسند نشان ندهید. سعی کنید از یکی دو نویسنده و شاعر نام ببرید که 99 درصد مردم اسم‌شان را هم نشنیده‌اند و خود را شیفته‌ی آثار آن‌ها نشان دهید. "انونو کوماچی" و "والت ویتمن" گزینه‌های خوبی هستند.
_ همیشه همراه خودتان یک کتاب قطور با عنوانی دهان‌پرکن و پر طمطراق داشته باشید. و طوری این کتاب را حمل کنید که دیگران اسمش را ببینند. پیشنهاد من این چند کتاب است: "تاریخ‌مندی فهم در هرمنوتیک گادامر"، "جهان همچون اراده و تصور شوپنهاور"، "موریس مرلوپونتی و پدیدارشناسی ادراک".
_حتی اگر پاپ‌کورن در دست در صف خرید بلیت سخیف‌ترین کمدی‌ها ایستاده‌اید، سینمای ایران را نقد کنید و بگویید فیلم فقط فیلم‌های تارکوفسکی، پاراجانف، برگمان و گدار.
_ وقتی کسی کنارتان بود آهنگ‌های کلاسیک، بی‌کلام یا خارجی گوش کنید.(می‌دانم سخت است شنیدن بتهوون و شجریان و فرهاد و لئونارد کوهن، اما طاقت بیاورید. همین که تنها شدید با آهنگ "دختر احمدآباد تو عروس بندری" یا "خوشگلا باید برقصن" روح‌تان را جلا دهید.)
_ شیوه‌ی صحبت کردن‌تان را تغییر دهید. طوری که اگر 20 ثانیه با کسی حرف زدید متوجه شود با چه روشنفکر خفنی طرف است. حتما یکی در میان از کلمه‌های خارجی استفاده کنید. چند واژه‌ی قلمبه سلمبه هم یاد بگیرید. پارادایم، لائیک، اگزیستانسیالیسم و کلماتی از این قبیل. اصلا هم نگران معنایش نباشید نه خودتان بلدید، نه شنونده.
_ به هیچ عنوان ساکت نباشید. در هر بحثی شرکت کنید. سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و هرچیز دیگر. در همه‌ی زمینه‌ها صاحب نظر باشید و شروع کنید به صحبت کردن. (جوری هم ژست بگیرید که این پیام منتقل شود: هیچ‌کس هیچی نمی‌فهمه فقط من میفهمم.)
تبریک می‌گویم. از این لحظه به بعد شما یک روشنفکر درجه اول هستید. بروید و فعالیت‌های‌تان را شروع کنید. موفق باشید.